معرفی آفت

این پروانه آفت نسبتاً مهم در خاور دور (چین، ژاپن، کره، تایوان و…) است که بومی ایران نبوده و به نظر می رسد در اوائل دهة 1350به شمال ایران وارد شده است.

زیست شناسی:

زمستان را به صورت شفیره در بین برگها و ساقه های باقیمانده در زمین و همچنین روی بقایای پوستة برنج می گذراند. شفیره ها درست به اندازة شلتوک برنج می باشند و لذا خرمن کوبی ماشینی پس از برداشت باعث مرگ و میر آنها نمی شود. این شفیره ها همراه شلتوک به انبارهای برنج می روند و گاهی تا برداشت محصول سال بعد در انبار می مانند. در بهار پس از پاشیدن بذر جوانه زدة برنج در خزانه ها، پروانه های نر و ماده ظاهر شده و پس از جفت گیری، پروانه های ماده تخمهای خود را به طور منفرد و یا به صورت دسته ای روی برگ و یا زیر آن می گذارند. دسته های تخم اکثراً شامل 3-2 تخم می باشند و در بیشتر موارد روی برگهای انتهائی گیاه گذاشته می شوند. تخمها کروی و به شکل میوه انار با خطوط طولی می باشند.

تخم ابتدا زرد رنگ سپس تیره می شود. لاروهای جوان کم تحرک بوده و از پارانشیم رویی برگ تغذیه می کنند و سبب بوجود آمدن لکه های طولی باریک و زرد رنگ می گردند. لاروهای سنین بالا از حاشیه برگ شروع به تغذیه کرده و از تمام قسمتهای آن به استثنای رگبرگ اصلی تغذیه می نمایند. حالت مفرس به برگ می دهند در حالی که در تراکم فقط رگبرگ اصلی برگها باقی می ماند. لاروها در هنگاه راه رفتن حرکات موجی دارند به همین دلیل آن را “Semilooper  ” می نامند. لاروهای سن 5 با چسبانیدن برگها به همدیگر پیله ای ساخته و درون آن به شفیره تبدیل می شوند. این حشره علاوه بر برنج از علفهای سوروف و شال دم نیز تغذیه می نماید و 3 نسل در سال دارد.

کنترل:

سن Andrallus Spinidens   از لاروهای این آفت تغذیه می نماید.

مبارزه شیمیایی:

1- کارباریل WP85%و2-3 کیلوگرم در هکتار بمحض مشاهده اولین علائم خسارت

2- تری کلر فن SP80%   و 1 کیلوگرم در هکتار بمحض مشاهده اولین علائم خسارت

3- مالاتیون EC 57%و 2 لیتر در هکتار بمحض مشاهده اولین علائم خسارت

مگس جالیز از آفتهای مهم محصولات جالیزی بوده و لاروهای آفت مزبور با تغذیه از میوه ها موجب فساد و غیر قابل استفاده شدن میوه می شود.ضمناًاز نظر اقتصادی نیز ضرر فراوانی به زارعان وارد می کند. زارعان اغلب به دلیل نا آگاهی از زندگی آفت، مزارع خود را در نوبت های متمادی با سموم مختلف و در مواردی سموم غیر مجاز و خطرناک سمپاشی می کنند.این سمپاشی ها نه تنها در مهار کردن آفت چندان موثر نیستند بلکه با توجه به رعایت نکردن سمی بودن محصولات خود ، میوه ها را زود تر از موعد برداشت کرده وبه بازار مصرف ارایه می دهند. مصرف چنین محصولاتی برای سلامت جامعه خطر آفرین می باشد.     

مشخصات انتشار آفت:
گونه های مختلفی از مگس های جالیز در کشور های مختلف جهان شناسایی و گزارش شده است که از میان آنها تنها یک گونه با نام علمی Dacus Ciliatus   در پی بررسی های بعمل آمده در سالهای اخیر در استانهای تهران ، سمنان، خراسان، فارس، خوزستان، بوشهر و هرمزگان شناسایی شده و احتمال می ر ود در سایر استانهای کشور که مورد کشت گیاهان جالیزی قرار می گیرند نیز همین گونه انتشار داشته باشد. این گونه در کشورهای هند ، پاکستان وعربستان نیز گزارش شده است.  

گیاهان میزبان آفت:
در بررسی های بعمل آمده در استانهای فارس، هرمزگان، خوزستان، بوشهر، خراسان، سمنان ونیز در منطقه عمومی دشت ورامین میزبانهای زراعی عمده مگس جالیز به شرح زیر تعین شده اند:
خربزه – طالبی - خیار سبز  – گرمک – کدو مسمایی – هندوانه . ضمناً این آفت در برخی از مناطق کشور بر روی میوه علف هرز معروف به هندوانه ابوجهل نیز دیده شده است.
در برسی های بعمل آمده،هندوانه در بین محصولات جالیزی نسبت به این آفت نسبتاً مقاوم تر است وکمترین میزان آلودگی را به مگس جالیز نشان می دهد.

مشخصات ظاهری و مراحل رشدی آفت:
مگس جالیز همانند سایر مگسها از راسته دوبالان بوده وهمانند سایر دوبالان دارای چهار مرحله رشدی تخم، لارو، شفیره وحشره بالغ می باشد.
الف- مرحله تخم:
تخمهای این آفت سفید رنگ بوده وبه شکل دانه برنج است. طول آنها از 1تا 1/1 میلیمتر می باشد.

ب- مرحله لارو:
لاروهای مگس جالیز بلافاصله پس از خروج از تخم، یک میلیمتر طول دارند و بی رنگ وشفاف هستند. این لاروها همانند لارو سایر مگس هاپا ندارند. سر لاروها باریک بوده و به تدریج به طرف انتهای بدن عریض می شود. لاروها در آخرین مرحله رشدی خود حداکثر به 11 میلی متر می رسد. 

ج-مرحله شفیر گی:
لارو ها پس از آخرین مرحله رشدی خود از میوه ها بیرون آمده وبسته به نوع خاک در عمق 3تا 10 سانتی متری خاک تبدیل به شفیره می شوند. شفیره های آفت به طول 5 تا 6 میلی متر و عرض 3 تا 5/3میلی مترمی باشد شفیره ها بیضی شکل بوده وبندهایی در روی آن دیده می شود. رنگ شفیره ها زرد کهربایی است که ممکن است در زمان نزدیک به خروج حشره های کامل از آنها تغییر رنگ داده و به رنگ قهوه ای روشن تبدیل شوند.  

د-مرحله حشره کامل:
این آفت همانند بسیاری از حشره های دیگر دارای نر و ماده می باشد. حشره های کامل و بالغ نر وماده دارای سری به رنگ زرد وچشمهایی قهوه ای رنگ می باشند. پشت قفسه سینه آنها قهوه ای رنگ بوده ودر مجموع، رنگ عمومی بدن آنها قهوه ای به نظر می رسد. شکم این آفت مدور وبیضوی است ونوارهای افقی که بطور یک در میان زردو قهوه ای است روی شکم آنها دیده می شود. بالهای حشره های مزبور شفاف وبدون لکه است وتنها در حاشیه انتهایی، کمی تیره تر بنظر می رسد.

در حشره های بالغ مگس های ماده، در انتهای شکم یک تخم ریز لوله ای شکل دیده می شود که مگس های نر فاقد آن هستند. مگس های ماده بزرگتر از مگس های نر هستند. طول مگس های ماده از 5/6 تا 5/8 و طول مگس های نر از 5/5 تا 7 میلی متر متغیر است. 

روش زندگی آفت:
این آفت در مناطقی که دارای زمستانهای سرد می باشد از اواخر مهر ماه به صورت شفیره در خاک بسر برده وبدین ترتیب ماه های باقیمانده پاییز وسرتاسر زمستان را در داخل خاک به صورت شفیره غیر فعال به سر می برد.
در بهار حشره های کامل از خاک خارج شده وبین حشره های نر وماده جفت گیری صورت می گیرد. تخم گذاری آفت به صورت دسته جمعی در زیر پوست میوه های جوان و حد اکثر در عمق 5 میلیمتری صورت می گیرد. طول دوره تخم 3 تا 4 روز می باشد.
هر مگس حد اقل 3 وحداکثر 51 تخم وبه طور متوسط بین 15 تا 18 تخم در داخل هر سوراخ رهاسازی می کند.

لارو های آفت بعد از تغذیه از گوشت میوه، پس از 4 تا 6 روز به حد اکثر رشد خود رسیده، از میوه خارج شده و در داخل خاک تبدیل به شفیره می شوند.
طول دوره شفیر گی در حرارت 30 درجه سانتی گراد 8 تا 10 روز می باشد. پس از آن حشره های کامل از خاک خارج شده ، در هوا به پرواز در آمده و جفت گیری می کنند. حشره های کامل ماده دو روز پس از جفت گیری اقدام به تخم ریزی در زیر سطح پوست میوه می کند.
در شرایط طبیعی طول دوره یک نسل آفت بین 8 تا 22 روز طول می کشد. در مناطقی که درجه حرارت روزانه پایین باشد، طول دوره یک نسل طولانی تر خواهد بود.
آفت مزبور فاقد دوره استراحت اجباری در زمستان می باشد، در صورت مساعد بودن هوا در طول زمستان در سر تا سر زمستان فعال است.

راه های مبارزه با این آفت:
1- مبارزه فیزیکی:
یکی از روشهای متداول در مبارزه با این آفت جمع آوری روزانه میوه های آلوده به آفت یا انهدام یا دفن کردن آنها در عمق خاک است، بدین ترتیب لاروهای آفت که در داخل میوه های آلوده وجود دارند، پس از شفیره شدن درعمق خاک تبدیل به حشره های کامل شده و این حشرات قادر به خروج از خاک نخواهند بود.

2- مبارزه زراعی:
اجرای شخم و دیسک بلافاصله پس از برداشت محصول ، خصوصاً در مناطقی که دارای زمستانهای سرد می باشند برای از بین بردن حالت زمستان گذرانی آفت بسیار موثر است. این کار از انبوهی جمعیت آفت در بهار سال بعد به میزان قابل ملاحظه ای خواهد کاست.

3- شکار مگس با طعمه مسموم:
با نصب تشت هایی در مزرعه که حاوی محلول قندی همراه با درصدی حشره کش باشد، می توان مگس ها را به دام انداخت. برای این منظور، از محلول 10% تفاله چغندر قند همراه با یک حشره کش فسفره نظیر اتیون یا فوزالون به میزان 5/1 در هزار محلولی تهیه کرده و در تشت ها می ریزیم . برای هر 500 متر مربع می توان یک تشت اختصاص داد.

4- مبارزه شیمیایی :
برای این منظوردر زمانی که اکثریت ویا بیش از 50% میوه ها به اندازه یک فندق یا هسته خرما شده اند، علیه حشره های کامل آفتف اقدام به سمپاشی با یکی از سموم حشره کش فسفره کم دوام مانند دی متوات به میزان 2 لیتر در هکتار از فرمولاسیون مربوطه می کنیم. عملیات سمپاشی را باید هر یک هفته یک بار اجرا نمود ودر مجموع باید 6-4 نوبت سمپاشی هفتگی علیه آفت صورت گیرد، که البته در نواحی گرمسیر تعداد دفعات سمپاشی با توجه به تعداد نسل بیشتر آفت،  بیش از 4 نوبت خواهد بود. ضمناً زمان برداشت محصول در مزارع سمپاشی شده باید حداقل یک هفته بعد از سمپاشی باشد، بویژه در مورد گیاه خیار که دارای برداشت های روزانه حد اقل فاصله زمانی بین آخرین سمپاشی تا برداشت محصول باید یک هفته باشد، در غیر اینصورت چنانچه این فاصله زمانی رعایت نشود احتمال مسمومیت مصرف کنندگان چنین محصول هایی بسیار زیاد است

مگس خربزه  Myiopardalis pardalina

   (Diptera:Tephritidae  )

آفت خربزه و طالبی وخیار وکدو و گرمک و دستنبو وبه طور کلی گیاهان خانواده کدوییان میباشد.

زیست شناسی:

در حشرات این خانواده رگ subcostal   همیشه در انتها با یک زاویه قائمه خمیدگی نشان می دهد وقبل از ان که به لبه بال برسد محو می گردد. زمستان را بصورت شفیره در عمق 8 تا 10 سا نتی متری خاک به سر می برد.در اواسط بهار که بوته های خربزه شروع به گل دادن می کنند مگس ها خارج شده و با تخمریز خود میوه هایی را که تازه از گل در امده اند را سوراخ می کنند و از شیره هایی که از ان خارج می گردد تغذیه می نمایند. 7 تا 10 روز پس از خروج و تغذیه و مگس ها جفت گیری کرده و ماده ها تخمهای خود را در داخل پوست میوه می گذارند.تخمریزی انفرادی است و هر مگس ماده حدود 100 عدد تخم می گذارد.بین 3 تا 6 روز بعد لاروهای ریز سفید رنگ از تخمها خارج شده و شروع به تغذیه از قسمتهای گوشتی میوه می نما یند.به این ترتیب گوشت میوه را سخت و قهوه ای رنگ کرده و باعث نا مرغوبی ان می شوند.دوره لاروی در تابستان یک تا دو هفته ولی در پا ییز سه هفته به طول می انجامد. سوراخ خروجی لارو در روی میوه کاملا" نمایان است. لاروها پس از رشد کامل در خاک افتاده تبدیل به شفیره می شوند.در عین حال تعداد زیادی از این لاروها درون میوه های الوده تبدیل به شفیره می گردند.میوه های الوده در اثر فعالیت میکرو ارگانیسم های بیماری زا که اغلب هنگام تخمریزی مگس ها به درون میوه راه یافته اند فاسد می شوند.دوران شفیرگی این مگس 2 تا 3 هفته ولی در پا ییز بیشتر است.این مگس 2 تا 3 نسل دارد و در شیراز 4 نسلی است.

کنترل مگس خربزه:

1- مبارزه زراعی بدین ترتیب صورت می گیرد که میوه کوچک را در برگ گیاه پیچیده و زیر خاک می گذارند تا از حمله مگس محفوظ بماند.این عمل هنگام گل گیری خربزه و طالبی انجام می گیرد.

2- سه تا چهار نوبت سم پاشی بوسیله فوزالون (زولون) امولسیون 35 درصد یا دیازینون 60 درصد به نسبت 1.5 لیتر در هکتار و اولین سم پاشی زمانی است که اکثر میوه ها فندقه باشند. بعد از 6 روز سمپاشی را تکرار می کنند. سایر سموم:

1. تری کلروفن(دیپترکس) sp80%و 1.5 کیلوگرم

2. دیمتوآت(روکسیون) EC40%   و 1.5 لیتر در هکتار

راست‌بالان در برگیرنده گروه‌های مختلفی از حشرات مانند آبدزدک‌ها، جیرجیرک‌ها و ملخ‌ها می‌باشند.
حشرات این راسته ممکن است بالدار یا بدون بال باشند. در فرم بالدار، عموماً بال‌های جلویی باریک و کشیده هستند و بال‌های عقب نسبتاً عریض است. بال‌های جلو تا حدودی زخیم و چرمی شده‌اند و اصطلاحاً به آن‌ها (Tegmina) میگویند. این حشرات دارای بال‌های عقب غشایی عریض و تعداد زیادی رگ‌بال هستند و در موقع استراحت مثل بادبزن تا می‌خورند و در زیر بال جلویی قرار می‌گیرند.
راست‌بالان شامل تعداد زیادی ا ز حشرات هستند و به دو زیر راسته تقسیم می‌شوند:
زیر راسته (Caelifera) و زیر راسته (Encifera) از اهمیت زیادی برخوردار هستند.

کِلیفِرا (Caelifera)
زیر راسته کِلیفِرا شامل ملخ‌های شاخک کوتاه هستند. در این زیر راسته خانواده اکریدیده (Acrididae) اهمیت زیادی دارند. تعدادی از گونه‌ها مثل شیستو سکوگاریا و گلوست میگراتوریا از آفات بین‌المللی هستند و سازمان‌های بین‌المللی جمعیت آن‌ها را تحت مطالعه قرار می‌دهند، مخصوصاً در کشورهای آفریقایی جمعیت آن‌ها تحت کنترل است ولی در عین حال جمعیت انبوهی را تشکیل می‌دهند. در حین مهاجرت، این حشرات در مسیر پیش روی خود همه گیاهان را از بین می‌برند. از طریق کشور عربستان نیز یکی دو بار این ملخ‌ها وارد ایران شده‌اند و تمام گیاهان را در مسیر پیش روی خود از بین برده‌اند. ملخ‌های شاخک کوتاه، تخم‌شان را در خاک و به صورت گروهی در داخل محفظه‌ای به نام (Ootheca) اُوتکا قرار می‌دهند که تا مدت زمان یک سال باقی می‌ماند و در سال بعد پوره‌ها خارج می‌شوند و تغذیه خود را از گیاهان آغاز می‌کنند.

حشراتی مثل ملخ چگونه صداها را می‌شنوند؟
اندام شنوایی در ملخهای (Acrididae) در طرفین اولین حلقه شکم است و در ملخهای شاخک بلند بر روی ساق پای جلو قرار دارد.
انسی‌فرا (Encifera)
زیر راسته دوم (Orthoptera) که زیر راسته شاخه انسی‌فرا می‌باشند و شامل جیرجیرک‌ها، ملخ‌های شاخک بلند و آبدزدک‌ها هستند.
ملخ‌های شاخک بلند دارای تخم‌ریز بلندی هستند و شکل تخم‌ریز آن‌ها حالتی شمشیری دارد. این حشرات تخم خود را در داخل بافت گیاهان قرار می‌دهند. ملخ‌های شاخک بلند دارای فرم بالدار و بدون بال هستند. به صورت گروهی و تجمعی زندگی نمی‌کنند. این حشرات به عنوان یک آفت اندمیک یا بومی هستند و با جمعیت‌های نسبتاً پائینی که دارند از گیاهان تغذیه می‌کنند.
گروهی دیگر از حشرات راسته انسی‌فرا جیرجیرک‌ها هستند که از خانواده (Gryllidae) می‌باشند. عموم مردم با صدای این حشرات آشنایی دارند. جیرجیرک‌ها بهترین آوازخوان دنیای حشرات هستند. برخلاف ملخ‌های شاخک بلند که تحت عنوان خانواده (Tettigoniidae) گروه‌بندی می‌شوند، تخم‌ریز در جیرجیرک‌ها دارای مقطع استوانه‌ای شکل است اما در ملخ‌های شاخک بلند، بصورت شمشیری یا تیغه‌ای می‌باشند. جیرجیرک‌ها عموماً گیاه‌خوار هستند یا از مواد خشک آبی تغذیه می‌کنند و تحت شرایط خاصی می‌توانند در گلخانه‌ها ، چمنزارها و مراتع خساراتی به گیاهان وارد بکنند.

حشراتی به این کوچکی مثل جیرجیرک‌ها چطور می‌توانند صدایی به این رسایی تولید کنند؟
جیرجیرک‌ها از طریق سائیدن دو بال جلو به هم تولید صدا می‌کنند. در روی بال جیرجیرک‌ها اندامی بنام آینه و در روی بال دیگر اندامی بنام آرشه وجود دارد. از سائیدن دو بال جلویی به هم موسیقی بلند و رسایی تولید می‌شود .
گروهی دیگر از زیر راسته انسی‌فرا آب دزدک‌ها هستند. این خانواده تحت عنوان نام خانوادگی (Grylotapidae) می‌باشند. این حشرات دارای پاهای جلویی کَنَنده هستند، در واقع پاهای جلویی این حشرات متورم و دارای دندانه‌های متعددی است که به بیلچه‌ای برای کَندن زمین تبدیل شده است. این حشرات در عمق 15 تا 20 سانتیمتری زیر سطح زمین تونل‌هایی را حفر می‌کنند و محفظه‌ای برای تخم‌گذاری در داخل آن درست می کنند. پوره‌ها پس از خارج شدن همچون حشرات کامل به تغذیه از ریشه انواع گیاهان می‌پردازند. لذا تحت شرایطی ممکن است در مناطقی که گیاهان زینتی پرورش داده می‌شود یا زیر چمنزارها تبدیل به آفت شوند. این حشرات در طی یک سال یک مرتبه تخم‌گذاری می‌کنند، عموماً دارای یک نسل در سال هستند.

دوبالان یکی از بزرگترین راسته های حشرات را تشکیل می دهند که از نظر انبوهی جمعیت و تعداد گونه ها  تقریبا در همه جا فراوانند. اکثر دوبالان به علت داشتن یک جفت بال ، به سهولت از حشراتی که کلمه " Fly   " در مورد آنها بکار می رود نظیر ( Sawflies   ،Dragonflies   ،Stoneflies   و ... ) متمایز می شوند. این یک جفت بال ، بالهای جلویی بوده و جفت بال عقبی آنها به اندامهای برآمده کوچکی به نام  هالتر یا شاهنگ تحلیل یافته اند که بعنوان اندام های تعادلی عمل می کنند . در تعدادی از سایر راسته ها نیز مواردی دیده می شد که افراد آنها یک جفت بال دارند ( تعدادی از یک روزه ها ، تعدادی از سوسک ها ، شپشک های نباتی نر و ... ) ، ولی هیچکدام از آنها بجز شپشک های نباتی نر ، بالهای عقبی تبدیل شده به هالتر ندارند. برای تفکیک دوبالان " Diptera " از حشرات "دوبال" سایر راسته ها ، گاهی آنها ررا تحت عنوان " دوبالان " Tow-Winged flies می نامند. در اسامی عمومی دوبالان کلمه "fly" به عنوان یک کلمه متمایز کننده مطرح می شود ، در صورتیکه در اسامی عمومی حشرات سایر راسته ها این کلمه با کلمه توصیفی همراه می گردد.

 اکثر دوبالان حشراتی نسبتا کوچک ، با بدنی نرم بوده و عده ای کاملا ریزند . با وجود این ، بسیاری از آنها دارای اهمیت اقتصادی زیادی می باشند . پشه ها ، مگس های سیاه ، میدج های نیش زن ، خرمگس ها ، مگس های اصطبل و ... خونخوار بوده و از آفات مهم انسان و حیوانات محسوب می شوند . اکثر حشرات خونخوار و بعضی از انواع گندخوار نظیر مگسهای  خانگی و مگسهای آبی (کالیفوریده) ، ناقلین مهم بیماری ها هستند .

 ارگانیسم های عامل بیماری های مالاریا ، تب زرد ، فیلایازیس ، تب دانگ ، خواب ، تیفوئید (حصبه) ، اسهال و دیگر پاتوژن ها توسط دوبالان منتقل و منتشر می شوند. برخی دوبالان نظیرمگس گندم Mayetiola destractor(Say) و کرم سیب از آفات مهم گیاهان زراعی محسوب می گردند . از طرفی تعداد زیادی از دوبالان به عنوان گندخوار برای انسان مفیدند. عده ای شکارچی یا انگل مهم آفات حشره ای بوده ، برخی در گرده افشانی گیاهان زراعی کمک می کنند و بعضی نیز دشمنان طبیعی علفهای زیان آور محسوب می شوند.

 قطعات دهانی دو بالان از نوع مکنده بوده ، اما تغییرات قابل توجهی در ساختمان قطعات دهانی افراد این راسته وجود دارد. در بیشتر آنها قطعات دهانی از نوع سوراخ کننده ( زننده ) می باشند. در عده ای مکنده یا لیسنده بوده و در تعدادی نیز این اندام ها بحدی کم رشد نموده که وظیفه ای انجام نمی دهند.

راسته دو بالان دگردیسی کامل داشته و لارو اغلب آنها ماگوت (Maggots ) نامیده می شود. لاروها عموما بدون پا و کرمی شکل هستند. در خانواده های ابتدایی ( زیر راسته Nematocera ) سر معمولا خوب رشد کرده و آرواره های بالا بطور افقی حرکت می کنند.

 درخانواده های پیشرفته (زیر راسته Brachycera ) رشد سر کم بوده و قلاب های دهانی در یک صفحه عمودی حرکت می کنند . در بعضی از خانواده های براکی سرا (گروه های Asilomorpha و Tabanomorpha ) سر لارو اسکلروتیزه و کم و بیش تو رونده (Retractile) می باشد ، در حالیکه در عده ای ( گروه Muscomorpha ) هیچ نع اسکلروتیزاسیون بجز قطعات دهانی در سر دیده نمی شود .

 شفیره در زیر راسته نماتوسرا از نوع غیر آزاد (obtect ) بده در حالیکه در سایر دویالان مخفی (coarctate) است . بدین معنی که مرحله شفیرگی در داخل پوسته آخرین سن لاروی که به آن پوپاریوم می گویند سپری می شد. لاروهای دوبالان در اماکن مختلف زندگی می کنند . تعداد زیادی از آنها در انواع محیط های آبی شامل جویبارها ، استخرها ، دریاچه ها و گودال های موقتی و آبهای شور و قلیایی زندگی می کنند.

 لاروهایی که از گیاهان تغذیه می کنند ، معمولا در داخل بعضی از بافت های گیاهی به عنوان مینوز برگ ، حشرات گالزا ، ساقه خوار و ریشه خوار زندگی می کنند. لاروهای شکارچی در محیط های متفاوتی نظیر آب ، خاک ، زیر پوسته درختان ، سنگها یا روی رستنی ها فعالیت می کنند. گونه Haeomyia petrolei (Coqu)  از خانواده Ephydridae  در حوضچه های نفت خام زندگی می کند. سایر افدریدها در دریاچه های خیلی شور تکثیر می یابند. حشره بالغ دوبالان روی گیاهان مختلف  یا مایعات حیوانی نظیر شهد ، ترشحات و یا خون تغذیه می کنند. اکثر گونه ها از شهد و شیره تغذیه نموده اما بسیاری از آنها خونخوار و یا پریداتور دیگر حشرات نیز می باشند