معرفی آفت

این پروانه آفت نسبتاً مهم در خاور دور (چین، ژاپن، کره، تایوان و…) است که بومی ایران نبوده و به نظر می رسد در اوائل دهة 1350به شمال ایران وارد شده است.

زیست شناسی:

زمستان را به صورت شفیره در بین برگها و ساقه های باقیمانده در زمین و همچنین روی بقایای پوستة برنج می گذراند. شفیره ها درست به اندازة شلتوک برنج می باشند و لذا خرمن کوبی ماشینی پس از برداشت باعث مرگ و میر آنها نمی شود. این شفیره ها همراه شلتوک به انبارهای برنج می روند و گاهی تا برداشت محصول سال بعد در انبار می مانند. در بهار پس از پاشیدن بذر جوانه زدة برنج در خزانه ها، پروانه های نر و ماده ظاهر شده و پس از جفت گیری، پروانه های ماده تخمهای خود را به طور منفرد و یا به صورت دسته ای روی برگ و یا زیر آن می گذارند. دسته های تخم اکثراً شامل 3-2 تخم می باشند و در بیشتر موارد روی برگهای انتهائی گیاه گذاشته می شوند. تخمها کروی و به شکل میوه انار با خطوط طولی می باشند.

تخم ابتدا زرد رنگ سپس تیره می شود. لاروهای جوان کم تحرک بوده و از پارانشیم رویی برگ تغذیه می کنند و سبب بوجود آمدن لکه های طولی باریک و زرد رنگ می گردند. لاروهای سنین بالا از حاشیه برگ شروع به تغذیه کرده و از تمام قسمتهای آن به استثنای رگبرگ اصلی تغذیه می نمایند. حالت مفرس به برگ می دهند در حالی که در تراکم فقط رگبرگ اصلی برگها باقی می ماند. لاروها در هنگاه راه رفتن حرکات موجی دارند به همین دلیل آن را “Semilooper  ” می نامند. لاروهای سن 5 با چسبانیدن برگها به همدیگر پیله ای ساخته و درون آن به شفیره تبدیل می شوند. این حشره علاوه بر برنج از علفهای سوروف و شال دم نیز تغذیه می نماید و 3 نسل در سال دارد.

کنترل:

سن Andrallus Spinidens   از لاروهای این آفت تغذیه می نماید.

مبارزه شیمیایی:

1- کارباریل WP85%و2-3 کیلوگرم در هکتار بمحض مشاهده اولین علائم خسارت

2- تری کلر فن SP80%   و 1 کیلوگرم در هکتار بمحض مشاهده اولین علائم خسارت

3- مالاتیون EC 57%و 2 لیتر در هکتار بمحض مشاهده اولین علائم خسارت